Nanana ireo fitsipika noheveriny ho nahasoa antsika ny Ntaolo ary rehefa dinihana tokoa dia toy ny fomba Malagasy amin’ny ankapobeny, tsy hita loatra izay maharatsy azy. Navoaka ho tadidiana tamin’ny alalan’ny oham-pitenenana izy  ireny.

FOMBA FANOLORANA SY FANDRAISAN-JAVATRA

Tsy fahalalam-pomba teo amin’ireo razantsika no avy dia mandrombaka raha toloran’izay heverina ho “zoky ray aman-dreny” fanaja, zavatra, fa tsy maintsy tatazana an-tanan-droa izay omena. Io fomba mandrombaka io dia ny ratsan-tanana vitsivitsy ihany no miasa ka noheverina koa hoe “mitsingina” ny heviny. Raha olona mendri-kaja  kosa anefa no tolorana dia afaka mandray izany amin’ny ratsany fa tsy mananty. Fifampitondrana tsotra teo amin’ny fiaraha-monina io mba hampianarana ny zandry sy ny ambany fahefana hanaja ny rafitra an-tana-tohatra nisy.

Ity ohabolana manaraka ity ohatra dia manankiana ireo olona tsy manaja ka “mitsingina”.

Mitsingi-tsy avo mitaingi-maimbo

Araka izany, miandry ny laharam-boninahitra amin’ny fahazokiana vao tokony hitsingina ny olona. Ny hoe mitaingi-maimbo kosa dia ilazana ny ankizy na ny olona tsy mahalala ny toerana sahaza azy.  Tandremana fatratra araka izany ny toerana ipetrahana rehefa misy olon-dehibe. Ny ankizy dia amin’ny tany fahiny fa ny lehibe no mahazo ankalana avoavo. Tsy fanao ny mandrombaka izany toeran’ny olon-dehibe izany.

Raha mandroso sakafo koa dia mbola tazonina io fomba fanajana io ka ny tanana roa no handraisana sy hanolorana ny vilia. Torak’izany koa rehefa miarahaba. Satria moa tanana no atolotra dia ny kely, tokony hanaja no manolo-tanana fa ny lehibe no miandry tolorana. Mifanohitra amin’ny fomban’ny tandrefana io fombantsika io satria nolovaina tamin’ireo razambe Tatsinanana. Vitsy anefa no mahalala izany ka manaboka ny olona avy any ambanivohitra ho “tsy mahalala fomba”, satria ry zareo no mbola mahatana an’io. Raha heverina anefa dia ry zareo no mahalala fomban-drazana fa isika no tsy mahalala izany satria mahalala fombam-bazaha! Matetika koa no tanan-droa foana no andraisan’ny zandriolona ny tanan’izay heverina fa mendri-panajana. Izany no mbola ahitantsika amin’ny fiteny ankehitriny manao hoe:

“Raisinay an-tanan-droa”

Araka ny teny fanolorana tery ambony, tsy hita loatra ny tsy hitazonana ireo mari-panajana ireo. Oviana moa isika lehibe no tsy sorena rehefa manolotra zavatra ny ankizy, rehefa avy hatrany dia rohitiny amin’ny ratsan-tanany ilay “zavatra”? Tokony hodinihana koa ny fomban’olona: raha avy any ambanivohitra ohatra izy, mety tsy hisaotra fa ny fandraisany izay omenao azy an-tanandroa dia efa mety ho mari-pisaorana sy fanajany anao mpanome. Koa aza mitroatroatra tsy amin’antony fa andao ampiaharina ny fomban-drazana mba ahatonga antsika ho olom-banona.